Week 7: Laatste weekje verlosafdeling

Week 7

Woensdag 07-06-2017
Na een heerlijke week vakantie en een paar daagjes niet lekker te zijn geweest begonnen we vandaag weer met een frisse start op Maternity. We kwamen binnen op de afdeling en er werd een vrouw klaar gemaakt voor een keizersnede. De bevalling vorderde niet en de hartslag van de ongeboren baby was te laag. Toen ze eindelijk zo goed als klaar was gemaakt ging het ineens heel snel.. in een mum van tijd had ze via de natuurlijke weg een gezond jongetje op de wereld gezet. Het eerste wat ze zei was: ‘ah niet weer een jongen’.. hahah. Apart, maar ik kon er wel om lachen. Het blijft me keer op keer maar weer verbazen dat de vrouwen hier geen kick geven. Later in de ochtend kwam er een vrouw binnen met beginnende weeën activiteit. Het was haar 12e zwangerschap maar ze heeft nog maar 4 kinderen, namelijk 7 kinderen zijn overleden door de jaren heen.. Ik vond het zo heftig om daar een vrouw te zien liggen van 40 jaar die al zoveel mee heeft gemaakt in haar leven, ik kan het me echt niet voor stellen hoe het is om een kind te verliezen en al helemaal niet 7. De verpleegkundige gaf ook aan dat het eigenlijk niet gezond meer voor haar was om nog kinderen te krijgen omdat de conditie van de baarmoeder erg achteruit was gegaan door de jaren heen. Toch bleef ze het proberen omdat ze graag een groot gezin wilde. 
Ook is er vanochtend een baby binnen gekomen die onderweg naar het ziekenhuis toe geboren is. Het ging niet goed met haar, ze was onderkoeld en had problemen met het ademhalen, waarschijnlijk doordat ze veel vruchtwater ingeslikt had. We hebben de hele ochtend bij het kindje de vitale functies gemonitord en haar zo in de gaten gehouden. Op een gegeven moment hebben we haar aan het zuurstof gelegd want ze begon te happen naar lucht en liep paars aan. Ook hebben we haar ingewikkeld in meerdere doeken en in de ‘couveuse’ gelegd. De oma van het kindje was denk ik rond de 40 jaar, ze had namelijk zelf nog een kind van een jaar of 2.. Zo apart om te bedenken dat je op die leeftijd al oma wordt, laat staan op een leeftijd van 16/17 moeder. 
De moeder van het pasgeboren kindje is later aangekomen, bij haar waren er nog allemaal bloedresten achter gebleven in de baarmoeder dus zij kreeg een curretage: schrapen van de binnenkant van de baarmoeder. De gehele dag hebben we moeder en kind in de gaten gehouden omdat ze beide temperatuur verhoging hadden. Tegen een uur of 4 begon er een vrouw te schreeuwen, haar vliezen waren gebroken. Het fijne was, er was geen een verpleegkundige op de afdeling te vinden,, dus wij stonden daar te kijken..
We hebben een dokter aan de jas getrokken en gevraagd of hij de ontsluiting wilde meten en even mee wil kijken hoelang het nog ging duren. Hij zei ooh jullie kunnen dat ook wel meten.. nou neeee, nog nooit gedaan. Toch wilde ik het wel heel graag proberen, hij heeft het eerst gedaan om goed te controleren hoeveel centimeter het was: 10 cm ofwel volledige ontsluiting en ik heb het daarna gemeten. Ik voelde eigenlijk niet zoveel, op een grote holte na hahah.
Hij zei dat het nu heel snel ging en hij vroeg of wij de bevalling wilde doen. Deze heb ik toch maar afgeslagen aangezien er geen verpleegkundige op de afdeling was en we het echt niet alleen durfde. Het was haar tweede zwangerschap en ze had al eerder een miskraam gehad. Vervolgens liep hij weg en stonden we daar met z’n 3e en de schoonmakers, wat een grap. De vrouw lag al te persen en het hoofd werd zichtbaar. Ik heb Sheila er bij gehaald en samen zijn we er naar toe gegaan. Uiteindelijk maar goed dat we er niet alleen voor stonden want het ging alles behalve soepel: er moest een infuus in omdat ze geen energie meer had, er moest een katheter in vanwege een volle blaas, de navelstreng zat om de nek van het kindje en ze stond op het punt van uitscheuren.
Het duurde en het duurde en wat koste het haar veel energie maar uiteindelijk heeft ze een gezond jongetje op de wereld gezet van 2.6 kg, wat een schattig mannetje. Uiteindelijk is ze wel uitgescheurd tot een totaal ruptuur: volledig uitgescheurd van vagina tot anus. We hebben de eerste zorg verleend bij het kindje en hierna mochten we helpen bij het hechten van de totaal ruptuur. De verpleegkundige heeft het eerste stuk gedaan en daarna hebben Annabel en ik de hechting afgemaakt. Dit vond ik stiekem toch wel heel leuk en spannend om te doen. Het was me een dagje wel, geen moment gezeten en de hele dag bezig geweest. Weer een hoop geleerd vandaag.

Donderdag 8-6-2017
Toen we vanochtend op de afdeling kwamen lagen er 2 vrouwen op het punt van bevallen.
We waren nog geen 5 minuten binnen en inderdaad de eerste vrouw ging bevallen. Het ging wederom allemaal zo vlug, ze had een gezond jongetje op de wereld gezet. Moeder en kind maakte het beide goed. De hele ochtend hebben we ons bekommerd om een kindje van 4 dagen oud wat vannacht binnen was gekomen. Hij lag aan het zuurstof en kreeg de borstvoeding ook via een sonde. Hij had zuurstof tekort gehad tijdens de bevalling waardoor hij regelmatig stopte met ademhalen en vervolgens weer verder ging, apneus. Er zat totaal geen activiteit in maar zijn spierspanning was zeker wel aanwezig. Het was echt een klein vechtertje, of hij het gaat overleven is alleen nog de vraag.. Hij is niet in staat om zelfstandig zonder hulp van het zuurstof adem te halen of borstvoeding te krijgen via de natuurlijke manier. 
We hebben hem vanochtend regelmatig sondevoeding gegeven en meerdere malen zijn vitale functies gecontroleerd.
De vrouw die vanochtend ook bijna ging bevallen vorderde maar niet met de ontsluiting, ze zat inmiddels al 2 uur lang op 6 cm. Het was de vrouw van Jon, Jon hebben we eerder ontmoet, hier verbleef de tante van Merel toen ze hier op bezoek was. De artsen besloten om een keizersnede te gaan doen want dit ging te lang duren, moeder was uitgeput en het ging gevaarlijk worden voor de ongeboren baby. 
Het was de eerste keer in 2 weken dat ik een man tijdens de bevalling bij de vrouw heb zien zitten. Het was zo lief en aandoenlijk om te zien. Ik vond de bevalling ineens een stuk meer bijzonder dan wanneer een vrouw alleen aanwezig is om te bevallen. Vervolgens zijn we mee geweest om bij de keizersnede te gaan kijken. Het prikken van de ruggenprik ging dit keer niet zo vlot, ondanks alles hield de vrouw zich zo sterk en ze gaf wederom geen kik. De keizersnede zelf ging erg vlot en zonder complicaties, ze had een prachtig dochtertje op de wereld gezet, 3.5 kg, dit is een groot kind voor dit land. Verder was het een rustige middag, we hebben een paar vrouwen met ontslag gestuurd en wederom het kindje de hele middag goed in de gaten gehouden. Ik hoop echt dat als we morgen komen het beter met hem gaat..

Vrijdag 9-6-2017
We kwamen vanochtend op de afdeling en godzijdank ging het beter met de baby die gisteren slecht lag. Hij was inmiddels al van het zuurstof af, soms was ze wel wakker, maar als ze wakker was leek het wel of ze dwars door je heen keek. Als ze dit gaat overleven zal ze hier hersenbeschadiging aan overhouden door het zuurstof tekort tijdens de bevalling. De hele dag hebben we haar weer in de gaten gehouden, vitale functies gemeten en borstvoeding via de sonde gegeven. In de ochtend lagen er 2 vrouwen die vandaag zouden gaan bevallen, de ene vrouw had al 6 cm ontsluiting en de andere vrouw 4 cm. Een van vrouwen was hiv positief, zij wist zich door de pijn geen houding aan te nemen, ze kroop meerdere malen over de grond heen en vervolgens ging ze hier dan liggen. Op zulke momenten is de taal barrière zo lastig omdat je er voor haar wilt zijn en haar wilt helpen. Het enige wat ik kon doen was haar meerdere malen mijn hand aan bieden en van de grond af helpen. De andere vrouw die vandaag zou gaan bevallen was ineens van het bed af gevallen maar gelukkig was er niks met de moeder en baby aan de hand. In het eind van de ochtend werd er een psychotische vrouw binnen gebracht door haar familie, ze hadden haar handen aan elkaar geknoopt met een stuk touw. Ze was onderweg bevallen maar ze was absoluut niet blij met haar kind en wilde het niet houden. Wat vond ik dit erg om te zien, een moeder die niet blij was met haar eigen pasgeboren kind. Het kind zou waarschijnlijk door familie worden meegenomen. De moeder moest gehecht worden want ze was uitgescheurd en er moesten nog resten bloed uit haar baarmoeder gehaald worden. Maar onder fixatie ging dit niet lukken, de cassave vlogen ons om de oren en ze was zo sterk dat we haar niet konden houden. Vervolgens werd ze gesedeerd maar dit werkte alsnog niet, ze bleef niet stil liggen. Dus ze moest ze naar de OK voor het hechten en voor het verwijderen van achter gebleven resten uit de baarmoeder.
Rond het middaguur werd het toch wel echt tijd voor de 2 vrouwen om te gaan bevallen, de ene vrouw had inmiddels al 10 cm ontsluiting en de andere vrouw 9 cm. De vliezen werden kunstmatig gebroken maar helaas wilde het maar niet vorderen. Er werd nog een keer oxytocine gegeven om de weeën activiteit te bevorderen. Toen Annabel en Nina net weg waren voor lunch was het zover. De verpleegkundige gaf bij de ene vrouw aan dat het nog wel even kon duren en bij de andere vrouw stond ze op het punt om te zeggen dat het waarschijnlijk een keizersnede ging worden. Op het moment dat ze dit zei begon de ene vrouw te schreeuwen en was het hoofdje inmiddels zichtbaar. Ik heb bij deze bevalling veel mee mogen helpen, de spildraai gedaan, het kind bij de moeder op de buik gelegd en de navelstreng doorgeknipt. Het was erg bijzonder om te doen, hierna heb ik de zorg bij de baby gedaan, navelstreng afgeklemd, gewogen, ingewikkeld in doeken enz. Moeder en haar zoontje van 3.1kg maakte het beide goed. Ik denk dat het ene kind er nog geen minuut uit was toen de andere vrouw hevige persweeën begon te krijgen en ook bij haar was het hoofdje inmiddels zichtbaar. Van deze bevalling heb ik niet heel veel mee gekregen omdat ik nog het andere kindje aan het verzorgen was, maar ik heb stiekem een paar keer mee gegluurd achter de gordijntjes. Hier had de moeder die hiv positief was een gezond meisje van 3kg op de wereld gezet. Ik vond het heel mooi om te zien dat er een verpleegkundige was die zo goed handelde en beide vrouwen en kinderen goed in de gaten hield. Ze moest zich namelijk in tweeën splitsen omdat de andere verpleegkundige ook met lunch waren. 
Het was een rustige middag, er is niet veel bijzonders gebeurt. Tegen het eind van de middag was er een vrouw met 8 cm ontsluiting wat snel vorderde naar 10 cm, ze hebben ook haar vliezen gebroken. Ik heb nog een tijdje gewacht op de afdeling maar omdat het haar eerste zwangerschap was kon het toch nog wel even gaan duren. Ik moest vanavond koken dus ik ben toch maar naar huis gegaan. Helaas is er al de hele dag geen stroom dus dat zal wel boterhammen worden vanavond. In totaal heb ik 8 bevalling via de natuurlijke manier gezien en 3 keizersnede. Ik heb erg veel geleerd op deze afdeling, het was erg bijzonder om dit mee te mogen maken. Of ik in de laatste week terug ga naar deze afdeling weet ik nog niet, de kinderafdeling beviel me toch ook wel erg goed.. In de avond zijn we nog naar de disco gegaan die deze keer niet in de cuppenhal was maar ergens anders. We kwamen aan en het leek ons veel te druk, mensen drukte elkaar bij de ingang naar binnen enz. We zijn maar weer naar huis gegaan, helaas..

Zaterdag 10-6-2017 / Zondag 11-6-2017
Zaterdag hebben we het rustig aan gedaan, de kleren gewassen en wederom de hele avond zonder stroom gezeten dat werd weer boterhammen eten in de avond. Ook deed het water het weer eens niet, ik had inmiddels al even niet meer gedoucht omdat iedere keer als ik wilde douchen het water het niet deed. Zondag zijn we in de ochtend naar de kerk gegaan. Het was de katholieke kerk die om 07:30u begon. Het is zo’n groot verschil met Nederland maar toch ook wel weer dingen die hetzelfde zijn als in Nederland. Ze zingen en er word veel gedanst. De collecte staat voor in de kerk waar je dan naar toe mag lopen om hier in de bakken geld te doneren. Later kwamen we er achter dat er op elke bak een dorpje genoemd stond waar het geld naar toe zou gaan.. Dit hebben we natuurlijk helemaal niet gezien en we hebben het maar in een willekeurige bak gedaan. Wat ik wel heel apart vond was dat er door de bevolking eten mee wordt genomen zoals: rijst, eieren, brood, spaghetti, geit enz. om dit vervolgens aan de priester te geven. De bevolking heeft het vaak al heel moeilijk en moeten de eindjes al aan elkaar knopen en dan nemen ze ook nog eten mee om dit vervolgens aan de priester te geven. Een beetje apart maar dit zal toch wel met het geloof te maken hebben. 
Van de dienst zelf konden we niet veel maken aangezien dit in Chichewa was maar verder hebben we erg genoten van het dansen en zingen. 

Zikomo kwambiri (heel erg bedankt),

Lian