Week 5 & 6: Verlosafdeling en een weekje vakantie!

Week 5 en 6

Maandag 22-05-2017
We hadden vandaag weer een dagje op de verlosafdeling. Het is een drukke ochtend geweest en hij begon zo..
Er lag al een vrouw op de verloskamers waar we eerst de ontsluiting bij hebben gemeten, deze was 4/5cm. Het blijft me toch verbazen dat die vrouwen er onder omstandigheden redelijk rustig bij liggen, ze lopen af en toe een rondje en dan gaan ze weer liggen. Vervolgens kwam er een vrouw van 17 jaar op de brancard binnen met convulsies (stuipen). Ze had de meest ernstige vorm van zwangerschapshypertensie (hoge bloeddruk/zwangerschapsvergiftiging) namelijk: Eclampsie: het is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als kind. De vrouw krijgt dan stuipen die vergelijkbaar zijn met een epileptische aanval: ze hebben stuiptrekkingen in armen en benen en soms kunnen ze kort bewusteloos raken. De zwangere vrouw op de afdeling was 32 weken zwanger en de enige mogelijkheid was een keizersnede, anders zou moeder en dus ook kind het niet overleven. 
Ik vond het heel heftig hoe het vooraf er aan toe ging. We moesten met 5 man haar fixeren en in bedwang houden omdat er een infuus en een katheter in moest. Ik heb meerdere malen een knie in mijn buik gekregen haha. Er werd heel snel gehandeld en het was mooi om te zien dat zo iedereen zijn eigen taak had. 
Ze was compleet van de wereld en had geen besef wat er gaande was, ze zou namelijk binnen nu en een uur moeder worden. Het is hier trouwens heel normaal om op de leeftijd van 17 jaar zwanger te zijn van je eerste kind.
Ik vond het allemaal best wel spannend maar de verpleegkundige gaf aan dat er voor moeder en kind beide een goede overlevingskans was dus dit stelde me wel gerust.
We mochten mee naar de operatiekamer om hier onze eerste keizersnede te gaan zien. We moesten natuurlijk eerst helemaal omkleden, een pak aan wat 3 maten te groot was en rubberen laarzen die denk ik wel 5 maten te groot waren. Ze kreeg een ruggenprik als verdoving voor de keizersnede. Ik vond het er allemaal best heftig aan toe gaan, eerst de huid open snijden, vervolgens de vetlaag en de spierlaag enz. 
Uiteindelijk was het zo gepiept, ik denk van het begin van de procedure tot aan dat het kind geboren werd was nog geen 10 minuten werk. 
Het kindje werd vervolgens meteen meegenomen naar de afdeling en toen zijn wij meegelopen. We hebben dus niet de hele procedure van een keizersnede gezien, maar dit komt vast nog wel een keer. We hebben vervolgens wel de eerste zorg van het kindje mogen doen. Navelstrengetje afgeklemd en vervolgens geknipt. Het was een gezond, klein meisje. 
We waren nog geen halfuur terug op de afdeling en de vrouw die ook moest gaan bevallen begon flinke persweeën te krijgen. Nog geen 5 minuten later werd ook bij haar een kindje via de natuurlijke weg geboren. Moeder en kind maakte het beide goed. Hier hebben we wederom ook de eerste zorg verricht. Het is toch wel echt bijzonder om bij een bevalling aanwezig te mogen zijn.
Het was een drukke, indrukwekkende maar vooral leerzame dag!!

Dinsdag 23-05-2017
Vandaag kwamen we op de afdeling en het eerste wat me opviel was het gejammer van een vrouw die op de verloskamer lag. We liepen naar binnen en hier stonden al enkele artsen en verpleegkundige. Wat me opviel was dat de navelstreng uit haar vagina hing. De verpleegkundige vertelde dat er al sinds gisteravond geen hartslag van de baby meer te horen was en ook geen activiteit van de baby in de buik te voelen was. Het kindje was dus intra uteriene dood overleden: dit betekent in de baarmoeder. 
Het was een vrouw van 17 jaar, ze was 37 weken (voldragen) en het was haar eerste zwangerschap. Er werd nog gevoeld of er een natuurlijke bevalling op gang gezet kon worden maar het hoofdje was nog niet ver genoeg ingedaald. Ze moest dus een keizersnede krijgen. Ik vond het echt heel erg heftig om haar pijn te zien leiden en wetende dat het allemaal voor niks zou zijn. We mochten wederom mee naar de keizersnede, deze ging minder vlekkeloos als gisteren. Ze verloor heel veel bloed en meerdere malen zakte haar saturatie naar 30 % :O. Voor de mensen die hier geen verstand van hebben: saturatie: het zuurstofgehalte in het bloed, normaal is deze rond de 97 tot 100%. 
Ze hadden ook moeite om het kindje er mee uit te krijgen. Ik vond het een heel naar gezicht toen het geboren werd, haar fontanellen waren helemaal in een punt getrokken doordat ze hard moesten trekken aan het hoofd, ze had een sneetje in haar hoofd en ze was helemaal blauw/paars. We zijn vervolgens met het kindje teruggelopen naar de afdeling en we hebben haar nog mogen wegen en inwikkelen in doeken. Ik vond het heel akelig toen ik haar vast hield, er zat gewoon echt geen leven meer in, geen spierkracht, geen ademhaling enz.. Ieder moment hoopte ik dat ze ineens begon te huilen. Later hebben we de familie er bij gehaald, ze hadden het er erg moeilijk mee. Op zo’n moment is het zo lastig om iets te kunnen betekenen voor die mensen. Het is zo erg om een voldragen kindje van 37 weken te moeten verliezen. Wat ik zo lastig vond dat het overleden kindje vervolgens op het behandel bedje werd gelegd waar een ander kindje behandeld werd voor een ontstoken navelstreng. Leven en dood lag letterlijk en figuurlijk heel dicht bij elkaar.. 
We kwamen terug van de pauze en we waren nog geen 5 minuten binnen en er ging weer een vrouw bevallen, het hoofdje was al zichtbaar. Wederom was dit ook binnen 5 minuten gepiept. Hierna kreeg ze nog wel een flinke nabloeding (fluxus). We vallen wel met de neus in de boter, we hebben namelijk 3 normale bevallingen en 2 keizersnede in 3 dagen gezien. 
Later op de middag hebben we nog wonden van de keizersneden verzorgd en een paar vrouwen met ontslag gestuurd. Dit was wederom weer een dag die veel indruk op me heeft gemaakt. 
Vanaf morgen lekker een weekje vakantie!!

Zaterdag 03-06-2017
Wanneer ik dit schrijf zijn we vanmiddag terug gekomen van onze vakantie week.
Wat hebben we genoten, als eerste van de safari in Zambia. Wat was dit bijzonder, we hebben de big five van Zambia gezien: Olifant, Buffel, Leeuw, Nijlpaard en een luipaard. De 3 daagse safari is ook echt voorbij gevlogen, we hebben 2 avondritten en 1 ochtendrit gemaakt. We hebben ook gezien dat de leeuwen een giraffe te pakken hadden waar ze 3 dagen over gedaan hebben om op te eten, wat zorgde dit voor mooie plaatjes. De dieren die we gezien hebben op een rijtje: Olifant, buffel, leeuw, nijlpaard, luipaard, giraffes, zebra’s, antilopen, krokodillen, hyena’s, Afrikaanse hond, heel veel vogels, zelfs zeearenden en aasgieren. 
Al met al waren dit 3 hele bijzondere dagen waarin we heel veel geluk hebben gehad met wat we allemaal hebben gezien.
Hierna zijn we voor een week naar Cape Maclear gegaan. Dit is een plaatsje aan Lake Malawi, dit is het een na grootste meer in Afrika. We zaten hier in een hutje van bamboe aan het water, hier konden we iedere avond op ons balkonnetje de zon onder zien gaan en jaaa hier waren de mooiste zonsondergangen die ik ooit gezien heb. Wat we hier zoal gedaan hebben: hiken in de bergen, kanoën, snorkelen, van rotsen afspringen, op dag tour geweest naar de eilanden in het lake en de zee arenden gevoerd. Tijdens de dag tour hebben we 2 eilandjes in het lake bezocht waar we eten hebben gekookt op een vuurtje en gesnorkeld hebben tussen alle mooie gekleurde visjes. 
Het was echt een geslaagde vakantieweek waar we veel gedaan en gezien hebben. Ik hoop dat ik jullie zo in grote lijnen een beetje een inzicht in onze vakantie heb kunnen geven. Morgen nog een dagje vrij, dat wordt een dagje de was doen.. Maandag mogen we weer een weekje naar Maternity, benieuwd wat ons daar weer te wachten staat.

Zikomo (dankjewel),

Lian.